Διαβάστε τις πιο γνωστές ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα στο Κωνσταντινάτο

Στο Ναστραντίν Χότζα είχαμε αναφερθεί και παλαιότερα (Ο Ναστραντίν Χότζας και τα παραμύθια από τη Μ. Ασία που έχουμε ακούσει όλοι). Ο Ναστραντίν Χότζας είναι γνωστός στο Κωνσταντινάτο σαν ένας κουτοπόνηρος ήρωας διασκεδαστικών λαϊκών παραμυθιών τα οποία έφεραν οι πρόγονοί μας από τη Μικρά Ασία. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις πιο γνωστές ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα στο Κωνσταντινάτο.

Το ξύλο των καμηλιέρηδων

Μια μέρα ο Ναστραντίν Χότζας είχε ανέβει στην κορυφή ενός δέντρου κρατώντας ένα τσεκούρι και άρχισε να κόβει τον κορμό. Καθώς έκοβε, πέρασε ένας άνθρωπος και του λέει:

- Έι ΝαστραντίνΧότζα , τι κάνεις εκεί;

- Κόβω ξύλα.

- Καλά, κόβεις το ξύλο που πατάς; Θα πέσεις.

- Α όχι, δε θα πέσω.

Ο άνθρωπος έφυγε κι ο Ναστραντίν Χότζας συνέχισε το ξύλο. Και ξαφνικά έπεσε στο χώμα μαζί με το ξύλο! Κατευθείαν έτρεξε να προφτάσει τον άνθρωπο που πριν λίγο είχε δει. Μόλις τον έφτασε του λέει:

- Ει, ει, γύρνα πίσω.

- Τι συμβαίνει;

- Εσύ εφόσον ήξερες ότι θα πέσω, ξέρεις και πότε θα πεθάνω!

- Τι είναι αυτά που λες, άνθρωπέ μου; Αυτό που είπα ήταν το λογικό. Δεν χρειαζόταν να το μαντέψω.

- Όχι, αποκλείεται! Ξέρεις, πες μου! 

- Εντάξει τότε. Αφού επιμένεις, θα σου πω. Πήγαινε φόρτωσε το γάιδαρο με βρεγμένη άμμο από το ποτάμι και πήγαινε το γάιδαρο να ανέβει το βουνό. Όσες φορές κλάσει ο γάιδαρος, σε τόσες μέρες θα πεθάνεις.

- Εντάξει.

Και ο Ναστραντίν Χότζας πήγε και φόρτωσε το γάιδαρο με άμμο και από εκεί και πάνω όσες φορές ο γάιδαρος έκλανε αυτός τις μετρούσε. Ο γάιδαρος έκλασε  σαράντα φορές. Κι αυτός μέχρι να περάσουν οι σαράντα μέρες έκανε προετοιμασίες. Έσκαψε τον τάφο του κι όταν πλησίαζαν οι μέρες, πήγε και ξάπλωσε στον τάφο και περίμενε να πεθάνει. Το βράδυ μόλις σουρούπωσε, άκουσε κάτι θορύβους που προέρχονταν από κάρα με καμήλες, τα οποία περνούσαν κάτω από το νεκροταφείο και κουβαλούσαν υαλικά και στάμνες. Ο Ναστραντίν ξεπρόβαλε για να δει τι γίνεται και βγαίνοντας τρόμαξε τις καμήλες. Οι καμήλες πανικοβλήθηκαν κι άρχισαν να χοροπηδάνε προς τα κάτω και σπάσανε όλο το φορτίο. Τότε, τον έπιασαν οι καμηλιέρηδες και τον ξυλοκόπησαν. Μετά από αυτό ο Νασρταντίν Χότζας πήγε στο χωριό του. Μόλις τον είδαν οι χωριανοί άρχισαν να τον ρωτάνε:

- Καλά Ναστραντίν, εσύ δεν πέθανες; Για πες μας, τι έχει στον άλλο κόσμο;

- Αφήστε τα, παιδιά. Στον άλλο κόσμο δίνουν πολύ ξύλο!

Η τεμπελιά του Ναστραντίν

Ο Ναστραντίν Χότζας ήταν γνωστός, πέρα από την κουτοπονηριά, και για την τεμπελιά του. Έτσι, μια μέρα που βαριόταν πολύ να πάει και να ταΐσει το γάιδαρό του, λέει στη γυναίκα του:

- Γυναίκα, πήγαινε να ταΐσεις εσύ το γάιδαρο.

- Όχι, δεν πάω. Κι εγώ βαριέμαι.

Για να αποφασίσουν, λοιπόν, ποιος θα πάει να ταΐσει το γάιδαρο συμφώνησαν ότι θα πάει όποιος μιλήσει πρώτος. Φεύγει, λοιπόν, η γυναίκα του Ναστραντίν από το σπίτι για μια δουλειά κι εκείνος μένει μόνος στο σπίτι. Κάποια στιγμή τον πλησιάζει η υπηρέτρια κρατώντας μια κατσαρόλα με τραχανά κι επειδή τον είδε χωρίς το καπέλο του άρχισε να τον ρωτάει πού είναι το καπέλο. Εκείνος για να μη μιλήσει, αφού αυτό ήταν το στοίχημα που είχε βάλει με τη γυναίκα του, προσπαθούσε να της εξηγήσει με νοήματα πού είναι το καπέλο του. Για κακή του τύχη, όμως, η υπηρέτρια δεν καταλάβαινε, μπερδεύτηκε και του έριξε τον τραχανά επάνω στο κεφάλι του. Και πάλι όμως ο Ναστραντίν δεν έβγαλε μιλιά! Μετά από λίγο μπαίνει στο σπίτι η γυναίκα του και βλέποντάς τον σε κακό χάλι, αναφώνησε: 

- Αμάν Ναστραντίν Χότζα! Τι έπαθες!

Και τότε πια μίλησε κι ο Ναστραντίν Χότζας:

- Εμπρός, γυναίκα! Πήγαινε εσύ τώρα να ταΐσεις το γάιδαρο.

Ο Ναστραντίν κι ο γάιδαρος

Μια φορά ο Ναστραντίν Χότζας αγόρασε ένα γαϊδουράκι και είπε:

- Αυτό το γαϊδουράκι θα το μάθω να μην τρώει. Θα το κλείσω μέσα και δε θα του δίνω φαΐ. Να δούμε: θα ζήσει ή όχι;

Έτσι, το ίδιο βράδυ δεν του έδωσε να φάει. Την άλλη μέρα δεν του έδωσε να φάει. Το άλλο βράδυ δεν του έδωσε. 

- Α, μάλιστα. Ζει τελικά και χωρίς φαΐ. Το έμαθα το γαϊδουράκι μου να μην τρώει.

Τέσσερις μέρες δεν το τάιζε το γαϊδουράκι. Την πέμπτη μέρα το βρήκε ψόφιο.

- Α, κρίμα! Μόλις συνήθισε να μην τρώει, ψόφησε! Τι θα κάνω τώρα;

Ο Ναστραντίν κοροϊδεύει τους συγχωριανούς του

Ένα πρωί ο Ναστραντίν Χότζας πήγε στο καφενείο στην πλατεία του χωριού δείχνοντας ότι είχε μεγάλη στεναχώρια. Οι συγχωριανοί του που ήταν εκεί άρχισαν να τον ρωτάνε:

- Τι έπαθες βρε Ναστραντίν Χότζα; Γιατί είσαι έτσι;

- Αφήστε τα, παιδιά. Πέθανε η μάνα μου και δεν έχω λεφτά για να τη θάψω.

- Μη στεναχωριέσαι. Θα σου δώσουμε εμείς τα λεφτά για να τη θάψεις.

Κατευθείαν οι συγχωριανοί του μάζεψαν χρήματα και του τα έδωσαν. Εκείνος, όταν έφτασε στο σπίτι, είπε στη μάνα του:

- Μάνα, βάλε τα καλά σου ρούχα και πήγαινε στην πλατεία για να σε δούνε όλοι και να πάρεις νερό με τη στάμνα από τη βρύση. 

Έτσι, η μάνα του Ναστραντίν Χότζα έβαλε τα «καλά» της και πήγε στην πλατεία να πάρει νερό. Μόλις την είδαν οι συγχωριανοί θύμωσαν, αφού κατάλαβαν ότι ο Ναστραντίν Χότζας τους κορόιδεψε για να τους πάρει χρήματα.

*Αν γνωρίζετε και άλλες ιστορίες του Ναστραντίν Χότζα που να είναι γνωστές στο Κωνσταντινάτο, μπορείτε να μας τις στείλετε μέσω email ώστε να τις αναρτήσουμε.

Επιμέλεια: Γιάννα Τάνσαρλη

Διαβάστε περισσότερα

Εκδρομή στη Λαμία για την Πανελλήνια Συνάντηση Μικρασιατικών Συλλόγων - Δηλώστε συμμετοχή

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Κωνσταντινάτου διοργανώνει εκδρομή στη Λαμία το Σάββατο 1 Ιουλίου 2017 για την 1η Πανελλήνια Συνάντηση Μικρασιατικών Συλλόγων.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
-Σάββατο πρωί 1 Ιουλίου: Αναχώρηση 
-Μεσημέρι: Άφιξη στο ξενοδοχείο στα Καμένα Βούρλα 
-Απόγευμα Σαββάτου: Άφιξη στη Λαμία όπου ο Σύλλογός μας θα χορέψει στο 1ο Πανελλήνιο Αντάμωμα Μικρασιατικών Συλλόγων
-Σάββατο βράδυ: Συμμετοχή στο γλέντι που θα γίνει στον τόπο του ανταμώματος. Διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο.
-Κυριακή πρωί: Αναχώρηση για τις Σέρρες

*Τιμή συμμετοχής: 50 ευρώ (περιλαμβάνει τη μεταφορά και το ξενοδοχείο)
*Όποιος ενδιαφέρεται να το δηλώσει εγκαίρως στο Δ.Σ. του Συλλόγου.

Διαβάστε περισσότερα

Ποιήματα κορυφαίων Ελλήνων ποιητών και δημοτικά τραγούδια για την Άλωση της Πόλης

Κωνσταντῖνος Καρυωτάκης - Μαρμαρωμένε Βασιλιᾶ

Καὶ ρίχτηκε μὲ τ᾿ ἄτι του μὲς στῶν ἐχθρῶν τὰ πλήθια,
τὸ πύρινο τὸ βλέμμα του σκορποῦσε τὴν τρομάρα,
καὶ τὸ σπαθί του τὴ θανή. Στὰ χάλκινά του στήθια,
ἐξέσπασε ἡ ὄργητα σὲ βροντερὴ κατάρα.

Ἐθόλωσαν τὰ μάτια του. Τ᾿ ἁγνὸ τὸ μέτωπό του,
θαρρεῖς ὁ φωτοστέφανος τῆς Δόξας τ᾿ ἀγκαλιάζει.
Κι ἔπεσε χάμου ὁ Τρανός! Θρηνῆστε τὸ χαμό του.
Μά, μή! Σὲ τέτοιο θάνατο ὁ θρῆνος δὲν ταιριάζει.

Κι ἔπεσε χάμου ὁ Τρανός! Κυλίστηκε στὸ χῶμα,
ἕνας Τιτᾶν π᾿ ἀκόμα χτὲς ἐστόλιζ᾿ ἕνα θρόνο,
κι ἐσφάλισε - ὀϊμένανε! - γιὰ πάντ᾿ αὐτὸ τὸ στόμα,
ποὺ κάθε πίκρα ρούφαγε κι ἔχυν᾿ ἐλπίδες μόνο,

Μαρμαρωμένε Βασιλιά, πολὺ δὲ θὰ προσμένεις.
Ἕνα πρωὶ ἀπ᾿ τὰ νερὰ τοῦ Βόσπορου κεῖ πέρα
θὲ νὰ προβάλει λαμπερός, μιᾶς Λευτεριᾶς χαμένης,
ὁ ἀσημένιος ἥλιος. Ὤ, δοξασμένη μέρα!

Γεώργιος Βιζυηνός - Ὁ τελευταῖος Παλαιολόγος (1882)

Στοὺς συμβολισμοὺς τῆς παραδόσεως, γιαγιὰ εἶναι οἱ παλαιὲς γενεὲς
καὶ ἐγγονὸς ἡ νέα γενιά, ἡ ὁποία πρέπει νὰ κάνει τὸ καθῆκον της.

- Τὸν εἶδες μὲ τὰ μάτια σου, γιαγιὰ τὸν Βασιλέα
ἢ μήπως καὶ σοῦ φάνηκε, σὰν ὄνειρο νὰ ποῦμε,
σὰν παραμύθι τάχα;

- Τὸν εἶδα μὲ τὰ μάτια μου, ὡσὰν καὶ σένα νέα,
Πὰ νὰ γενῶ ἑκατὸ χρονῶν, κι ἀκόμα τὸ θυμοῦμαι
σὰν νἄταν χθὲς μονάχα.

- Ἀπέθανε, γιαγιά;

- Ποτέ, παιδάκι μου, κοιμᾶται.

- Καὶ τώρα πιὰ δὲν ἠμπορεῖ
γιαγιάκα νὰ ξυπνήση;

- Ὤ, βέβαια! Καιροὺς καιρούς,
σηκώνει τὸ κεφάλι,
καὶ βλεπ᾿ ἂν ἦρθεν ἡ στιγμή,
πὄχει ὁ Θεὸς ὁρίσει.

- Πότε, γιαγιά μου, πότε;

- Ὅταν τρανέψῃς, γιόκα μου,
νὰ ἀρματωθῇς, καὶ κάμῃς,
τὸν ὅρκο στὴν Ἐλευθεριά,
σὺ κι ὅλη ἡ νεολαία,
θὰ σώσετε τὴν χώρα.
Κι ὁ βασιλιὰς θὰ σηκωθεῖ
τὸν Τοῦρκο νὰ χτυπήσῃ.
Καὶ χτύπα-χτύπα, θὰ τὸν πά
πίσω στὴν κόκκινη μηλιά,
καὶ πίσω ἀπὸ τὸν ἥλιο,
ποὺ πιὰ νὰ μὴ γυρίσῃ!

Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης - Θεόφιλος Παλαιολόγος

Ὁ τελευταῖος χρόνος εἶν᾿ αὐτός. Ὁ τελευταῖος τῶν Γραικῶν
αὐτοκρατόρων εἶν᾿ αὐτός. Κι᾿ ἀλλοίμονον
τί θλιβερὰ ποὺ ὁμιλοῦν πλησίον του.
Ἐν τῇ ἀπογνώσει του, ἐν τῇ ὀδύνῃ
ὁ Κὺρ Θεόφιλος Παλαιολόγος
λέγει «Θέλω θανεῖν μᾶλλον ἢ ζῆν».

Ἂ Κὺρ Θεόφιλε Παλαιολόγο
πόσον καϋμὸ τοῦ γένους μας, καὶ πόση ἐξάντλησι
(πόσην ἀπηύδησιν ἀπὸ ἀδικίες καὶ κατατρεγμό)
ἡ τραγικές σου πέντε λέξεις περιεῖχαν.
Πάρθεν
Αὐτὲς τὲς μέρες διάβαζα δημοτικὰ τραγούδια,
γιὰ τ᾿ ἄθλα τῶν κλεφτῶν καὶ τοὺς πολέμους,
πράγματα συμπαθητικά· δικά μας, Γραικικά.

Διάβαζα καὶ τὰ πένθιμα γιὰ τὸν χαμὸ τῆς Πόλης
«Πῆραν τὴν Πόλη, πῆραν την· πῆραν τὴν Σαλονίκη».
Καὶ τὴν Φωνὴ ποὺ ἐκεῖ ποὺ οἱ δυὸ ἐψέλναν,
«ζερβὰ ὁ βασιληᾶς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης»,
ἀκούσθηκε κ᾿ εἶπε νὰ πάψουν πιὰ
«πάψτε παπάδες τὰ χαρτιὰ καὶ κλεῖστε τὰ βαγγέλια»
πῆραν τὴν Πόλη, πῆραν την· πῆραν τὴν Σαλονίκη.

Ὅμως ἀπ᾿ τ᾿ ἄλλα πιὸ πολὺ μὲ ἄγγιξε τὸ ᾄσμα
τὸ Τραπεζούντιον μὲ τὴν παράξενή του γλώσσα
καὶ μὲ τὴν λύπη τῶν Γραικῶν τῶν μακρυνῶν ἐκείνων
ποὺ ἴσως ὅλο πίστευαν ποὺ θὰ σωθοῦμε ἀκόμη.

Μὰ ἀλοίμονον μοιραῖον πουλὶ «ἀπαὶ τὴν Πόλην ἔρται»
μὲ στὸ «φτερούλιν ἀθε χαρτὶν περιγραμμένον
κι οὐδὲ στὴν ἄμπελον κονεύ᾿ μηδὲ στὸ περιβόλι
ἐπῆγεν καὶ ἐκόνεψεν στοῦ κυπαρίσ᾿ τὴν ρίζαν».
Οἱ ἀρχιερεῖς δὲν δύνανται (ἢ δὲν θέλουν) νὰ διαβάσουν
«Χέρας υἱὸς Γιανίκας ἕν» αὐτὸς τὸ παίρνει τὸ χαρτί,
καὶ τὸ διαβάζει κι ὀλοφύρεται.
«Σίτ᾿ ἀναγνῶθ᾿ σίτ᾿ ἀνακλαῖγ᾿ σίτ᾿ ἀνακροῦγ᾿ τὴν κάρδιαν.
Ν᾿ ἀοιλλὴ ἐμᾶς νὰ βάϊ ἐμᾶς ἡ Ρωμανία πάρθεν».

Ὀδυσσέας Ἐλύτης - Θάνατος καὶ Ἀνάστασις τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (1969)

Ι

Ἔτσι καθὼς ἐστέκονταν  ὀρθὸς μπροστὰ στὴν Πύλη κι ἄπαρτος μὲς
στὴ λύπη του
Μακριὰ τοῦ κόσμου ποὺ ἡ ψυχή του γύρευε νὰ λογαριάσει στὸ φάρ-
δος Παραδείσου   Καὶ σκληρὸς πιὸ κι ἀπ᾿ τὴν πέτρα ποὺ δὲν τὸν
εἴχανε κοιτάξει τρυφερὰ ποτὲ - κάποτε τὰ στραβὰ δόντια του ἄσπρι-
ζαν παράξενα
Κι ὅπως περνοῦσε μὲ τὸ βλέμμα του λίγο πιὸ πάνω ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώ-
πους    κι ἔβγανε ἀπ᾿ ὅλους    Ἔναν     ποὺ τοῦ χαμογελούσε    τὸν
Ἀληθινόν    ποὺ ὁ χάρος δὲν τὸν ἔπιανε
Πρόσεχε νὰ προφέρει καθαρὰ τὴ λέξη θάλασσα ἔτσι ποὺ νὰ γυαλί-
σοῦν μέσα της ὅλα τὰ δελφίνια    Κι ἡ ἐρημιὰ πολλὴ ποὺ νὰ χωρᾶ ὁ
Θεός    κι ἡ κάθε μιὰ σταγόνα σταθερὴ στὸν ἥλιο ν᾿ ἀνεβαίνει
Νέος ἀκόμα εἶχε δεῖ στοὺς ὤμους τῶν μεγάλων τὰ χρυσὰ νὰ λάμπουν
καὶ νὰ φεύγουν    Καὶ μιὰ νύχτα    θυμᾶται    σ᾿ ὥρα μεγάλης τρικυ-
μῖας βόγκηξε ὁ λαιμός του πόντου τόσο ποὺ θολώθη    μὰ δὲν ἔστερ-
ξὲ νὰ τοῦ σταθεῖ
Βαρὺς ὁ κόσμος νὰ τὸν ζήσεις ὅμως γιὰ λίγη περηφάνια τὸ ἄξιζε.

II

Θεέ μου καὶ τώρα τι    Πού ῾χε μὲ χίλιους νὰ παλέψει    χώρια μὲ τὴ
μοναξιά του    ποιός    αὐτὸς πού ῾ξερε μ᾿ ἕνα λόγο του νὰ δώσει ὁλά-
κερης τῆς γῆς νὰ ξεδιψάσει    τί
Ποὺ ὅλα του τά ῾χαν πάρει    Καὶ τὰ πέδιλά του τὰ σταυροδετὰ καὶ τὸ
τρικράνι του τὸ μυτερὸ καὶ τὸ τοιχίο ποὺ καβαλοῦσε κάθε ἀπομεσή-
μερο νὰ κρατάει τὰ γκέμια ἐνάντια στὸν καιρὸ σὰν ζόρικο καὶ πηδη-
χτὸ βαρκάκι
Καὶ μία φούχτα λουίζα    ποὺ τὴν εἶχε τρίψει στὰ μάγουλα ἑνὸς κορι-
τσιοῦ    μεσάνυχτα    νὰ τὸ φιλήσει (πῶς κουρναλίζαν τὰ νερά τοῦ
φεγγαριοῦ στὰ πέτρινα τὰ σκαλοπάτια τρεῖς γκρεμοὺς πάνω ἀπ᾿ τὴ
θάλασσα...)
Μεσημέρι ἀπὸ νύχτα    Καὶ μήτ᾿ ἕνας πλάι του    Μονάχα οἱ λέξεις
του οἱ πιστὲς πού ῾σμιγαν ὅλα τους τὰ χρώματα ν᾿ ἀφήσουν μὲς στὸ
χέρι του μιὰ λόγχη ἀπὸ ἄσπρο φῶς
Καὶ ἀντίκρυ    σ᾿ ὅλο τῶν τειχῶν τὸ μάκρος    μυρμηκιὰ οἱ χυμένες
μὲς στὸ γύψο κεφαλὲς ὅσο ἔπαιρνε τὸ μάτι του
«Μεσημέρι ἀπὸ νύχτα - ὅλ᾿ ἡ ζωὴ μία λάμψη!»    φώναξε κι ὅρμησε
μὲς στὸ σωρό    σύρνοντας πίσω του χρυσὴ γραμμὴ ἀτελεύτητη
Καὶ ἀμέσως ἔνιωσε    ξεκινημένη ἀπὸ μακριά    ἡ στερνὴ χλωμάδα
νὰ τὸν κυριεύει.

III

Τώρα    καθὼς τοῦ ἥλιου ἡ φτερωτὴ ὁλοένα γυρνοῦσε καὶ πιὸ γρήγο-
ρα    οἱ αὐλὲς βουτοῦσαν μέσα στὸ χειμώνα κι ἔβγαιναν πάλι κατά-
κόκκινες ἀπ᾿ τὰ γεράνια
Κι οἱ μικροὶ δροσεροὶ τροῦλοι ὅμοια μέδουσες γαλάζιες ἔφταναν κά-
θε φορὰ καὶ πιὸ ψηλὰ στ᾿ ἀσήμια ποὺ τὰ ψιλοδούλευε ὁ ἀγέρας
γι᾿ ἄλλων καιρών    πιὸ μακρινῶν    τὸ εἰκόνισμα
Κόρες παρθένες    φέγγοντας ἡ ἀγκαλιὰ τοὺς ἕνα θερινὸ ξημέρωμα
φρέσκα βαγιόφυλλα καὶ τῆς μυρσίνης τῆς ξεριζωμένης τῶν βυθῶν
σταλάζοντας ἰώδιο    τὰ κλωνάρια
Τοῦ ῾φερναν    Ἐνῶ κάτω ἀπ᾿ τὰ πόδια του ἄκουγε    στὴ μεγάλη κά-
ταβόθρα νὰ καταποντίζονται    πλῶρες μαύρων καραβιών    τ᾿ ἀρχαῖα
καὶ καπνισμένα ξύλα    ὄθε    μὲ στυλωμένο μάτι ὀρθὲς ἀκόμη Θεό-
μήτορες ἐπιτιμούσανε
Ἀναποδογυρισμένα στὶς χωματερὲς ἀλόγατα    σωρὸς τὰ χτίσματα
μικρὰ μεγάλα    θρουβαλιασμὸς καὶ σκόνης ἄναμμα μὲς στὸν ἀέρα
Πάντοτε μὲ μιὰ λέξη μὲς στὰ δόντια του ἄσπαστη κειτάμενος

Αὐτὸς ὁ τελευταῖος Ἕλληνας!

Θρῆνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως

(δημοτικό, ἔκδοση W. Wagner, Medieval Greek Texts, Λονδίνο 1870, σ. 147, 149)

Ἐκείνη ἡ μέρα ἡ σκοτεινή, ἀστραποκαϊμένη
τῆς τρίτης τῆς ἀσβολερῆς, τῆς μαυρογελασμένης,
τῆς θεοκαρβουνόκαυστης, πουμπαρδοχαλασμένης,
ἔχασε μάνα τὸ παιδὶ καὶ τὸ παιδὶν τὴ μάναν,
καὶ τῶν κυρούδων τὰ παιδιὰ ὑπᾶν ἀσβολωμένα,
δεμένα ἀπὸ τὸ σφόνδυλα ὅλα ἁλυσοδεμένα
δεμένα ἀπὸ τὸν τράχηλον καὶ τὸ οὐαὶ φωνάζουν.
μὲ τὴν τρομάραν τὴν πολλήν, μὲ θρηνισμὸν καρδίας·
[...]
νὰ πᾶτε ὅλοι κατ᾿ ἐχθρῶν, κατὰ τῶν Μουσουλμάνων,
καὶ δεῦτε εἰς ἐκδίκησιν, τρέχετε μὴ σταθῆτε,
τὸν Μαχουμέτην σφάξετε, μηδὲν ἀναμελεῖτε,
τὴν πίστιν των τὴν σκυλικὴν νὰ τὴν λακτοπατῆτε.
[...]
ὤ, Κωνσταντῖνε Δράγαζη, κακὴν τύχην ὁποῦ ῾χες,
καὶ τί νὰ λέγω, οὐκ ἠμπορῶ, καὶ τί νὰ γράφω οὐκ οἶδα,
σκοτίζει μου τὸ λογισμὸν ὁ χαλασμὸς τῆς πόλης.

Τὰ Εὐζωνάκια

(Δημοτικό)

Στὴν Ἅγια-Σοφιὰ ἀγνάντια βλέπω τὰ εὐζωνάκια. (δίς)
Τὰ εὐζωνάκια τὰ καημένα στοὺς πολέμους μαυρισμένα.

Κλέφτικο χορὸ χορεύουν καὶ ἀντίπερα ἀγναντεύουν. (δίς)
Κι ἀγναντεύοντας τὴν Πόλη τραγουδοῦν καὶ λένε:

-Τοῦτοι εἶναι οἱ χρυσοὶ οἱ θόλοι, ἄχ! κατακαημένη Πόλη, (δίς)
νὰ ἡ μεγάλη Ἐκκλησιά μας, πάλι θὰ γενεῖ δικιά μας.

Στὴν κυρὰ τὴ Δέσποινά μας, πὲς νὰ μὴ λυπᾶται. (δίς)
Στὶς εἰκόνες νὰ μὴν κλαῖνε, τὰ εὐζωνάκια μας τὸ λένε.

Κι ὁ παπὰς ποὺ εἶναι κρυμμένος μέσα στὸ ἅγιο βῆμα, (δίς)
τὰ εὐζωνάκια δὲ θ᾿ ἀργήσει νὰ βγεῖ νὰ τὰ κοινωνήσει.

Καὶ σὲ λίγο βγαίνουν τ᾿ ἅγια μέσα ἀπὸ μυρτιὲς καὶ βάγια.

Ὁ μαρμαρωμένος Βασιλιᾶς

(νεότερο τραγούδι)

Ἔστειλα δυὸ πουλιὰ στὴν κόκκινη μηλιὰ ποὺ λένε τὰ γραμμένα
τὅνα σκοτώθηκε, τ᾿ ἄλλο λαβώθηκε δὲ γύρισε κανένα.

Γιὰ τὸ μαρμαρωμένο βασιλιὰ οὔτε φωνή, οὔτε λαλιά,
τὸν τραγουδάει τώρα στὰ παιδιά, σὰν παραμύθι ἡ γιαγιά.

Ἔστειλα δυὸ πουλιὰ στὴν κόκκινη μηλιὰ δυὸ πετροχελιδόνια,
μὰ κεῖ ἐμμείνανε κι ὄνειρο γίνανε σὲ δακρυσμένα χρόνια.

Γιὰ τὸ μαρμαρωμένο βασιλιὰ οὔτε φωνή, οὔτε λαλιά,
τὸν τραγουδάει τώρα στὰ παιδιά, σὰν παραμύθι ἡ γιαγιά.

Πηγή: http://users.uoa.gr

Διαβάστε περισσότερα

Σαν σήμερα το 1453 έγινε η Άλωση της Κωνσταντινούπολης

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία μόνο κατ' όνομα υπήρχε τις παραμονές της Άλωσης.

Ήταν περιορισμένη, κυρίως, στην περιοχή γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες σκόρπιες περιοχές, όπως το Δεσποτάτο του Μυστρά.

Οι θρησκευτικές έριδες, οι εμφύλιες διαμάχες, οι σταυροφορίες, η επικράτηση του φεουδαρχισμού και η εμφάνιση πολλών και επικίνδυνων εχθρών στα σύνορά της είχαν καταστήσει την πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία ένα «φάντασμα» του ένδοξου παρελθόντος της.

Το Βυζάντιο σ' εκείνη την κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του με την οθωμανική λαίλαπα προ των πυλών του, δεν μπορούσε να ελπίζει παρά μόνο στη βοήθεια της καθολικής Ευρώπης, η οποία όμως ήταν μισητή στους κατοίκους της Κωνσταντινούλης. Η ύπαρξη «Ενωτικών» και «Ανθενωτικών» δίχαζε τους Βυζαντινούς. Ωστόσο, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια, στέλνοντας πρεσβεία στον πάπα Νικόλαο Ε' για να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας έβαλε και πάλι ως όρο την Ένωση των Εκκλησιών, αλλά αποδέχθηκε το αίτημα του αυτοκράτορα να στείλει στην Κωνσταντινούπολη ιερείς, προκειμένου να πείσουν τον λαό για την αναγκαιότητα της Ένωσης.

Οι απεσταλμένοι του Πάπα, καρδινάλιος Ισίδωρος και ο αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης Λεονάρδος, λειτούργησαν στην Αγία Σοφία, προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου, που ξεχύθηκε στους δρόμους και γέμισε τις εκκλησίες, όπου λειτουργούσαν οι ανθενωτικοί με επικεφαλής τον μετέπειτα πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Την γαρ Λατίνων ούτε βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία».

Το μίσος για τους Λατίνους δεν απέρρεε μόνο από δογματικούς λόγους. Η λαϊκή ψυχή δεν είχε ξεχάσει τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Σταυροφόροι στην Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ενώ αντιδρούσε στην οικονομική διείσδυση της Βενετίας και της Γένουας, που είχε φέρει στα πρόθυρα εξαθλίωσης τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας, αλλά και στην καταπίεση των ορθοδόξων στις περιοχές, όπου κυριαρχούσαν οι καθολικοί.

Πηγή:sansimera.gr 

Αντίθετα, οι Οθωμανοί φαίνεται ότι συμπεριφέρονταν καλύτερα προς τους χριστιανούς. Πολλοί χριστιανοί είχαν υψηλές θέσεις στην οθωμανική διοίκηση, ακόμη και στο στράτευμα, ενώ κυριαρχούσαν στο εμπόριο. Οι χωρικοί πλήρωναν λιγότερους φόρους και ζούσαν με ασφάλεια. Έτσι, στην Κωνσταντινούπολη είχε σχηματισθεί μία μερίδα που διέκειτο ευνοϊκά προς τους Οθωμανούς. Την παράταξη αυτή εξέφραζε ο Λουκάς Νοταράς με τη φράση «Κρειττότερον εστίν ειδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν».

Από τις αρχές του 1453 ο Μωάμεθ προετοιμαζόταν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Με έδρα την Ανδριανούπολη συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ξεχώριζε το πυροβολικό του, που ήταν ό,τι πιο σύγχρονο για εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα το τεράστιο πολιορκητικό κανόνι, που είχαν φτιάξει Σάξωνες τεχνίτες. Στις 7 Απριλίου, ο σουλτάνος έστησε τη σκηνή του μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.

Η είσοδος του Μωάμεθ Β στην Κωνσταντινούπολη (πίνακας του Ζαν-Ζοζέφ Μπενζαμέν Κονστάντ, 19ος αιώνας)Ο αγώνας ήταν άνισος για τους Βυζαντινούς, που είχαν να αντιπαρατάξουν μόλις 7.000 άνδρες, οι 2.000 από τους οποίους μισθοφόροι, κυρίως Ενετοί και Γενουάτες, ενώ στην Πόλη είχαν απομείνει περίπου 50.000 κάτοικοι με προβλήματα επισιτισμού.

Η Βασιλεύουσα περιβαλλόταν από ξηράς με διπλό τείχος και τάφρο. Το τείχος αυτό, που επί 1000 χρόνια είχε βοηθήσει την Κωνσταντινούπολη να αποκρούσει νικηφόρα όλες τις επιθέσεις των εχθρών της, τώρα ήταν έρμαιο του πυροβολικού του σουλτάνου, που από τις 12 Απριλίου άρχισε καθημερινούς κανονιοβολισμούς.

Οι Τούρκοι προσπάθησαν πολλές φορές να σπάσουν την αλυσίδα που έφραζε τον Κεράτιο κόλπο και προστάτευε την ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Στις 20 Απριλίου ένας στολίσκος με εφόδια υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατορθώνει να διασπάσει τον τουρκικό κλοιό μετά από φοβερή ναυμαχία και να εισέλθει στον Κεράτιο, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πολιορκούμενων.

Ο Μωάμεθ κατάλαβε αμέσως ότι μόνο το πυροβολικό του δεν έφθανε για την εκπόρθηση της Πόλης, εφόσον παρέμεινε απρόσβλητος ο Κεράτιος. Με τη βοήθεια ενός ιταλού μηχανικού κατασκεύασε δίολκο και τη νύχτα της 21ης προς την 22α Απριλίου, περίπου 70 πλοία σύρθηκαν από τον Βόσπορο προς τον Κεράτιο. Η κατάσταση για τους πολιορκούμενους έγινε πλέον απελπιστική, καθώς έπρεπε να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να προστατεύσουν την Πόλη από την πλευρά του Κεράτιου, όπου δεν υπήρχαν τείχη.

Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όπως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής.

Πηγή: www.newsbomb.gr

Διαβάστε περισσότερα

Τα χορευτικά μας τμήματα στην Αγία Ελένη Σερρών (22-5-2017)

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Κωνσταντινάτου συμμετείχε με τα χορευτικά του τμήματα στις εκδηλώσεις της Αγίας Ελένης στις 22 Μαΐου. Ευχαριστούμε όλους τους συλλόγους και τους τοπικούς φορείς που μας τιμούν με την πρόσκλησή τους. Ακολουθούν φωτογραφίες:

Διαβάστε περισσότερα

Βίντεο από το χορευτικό μας (Σέρρες 21-5-2017)

Άιντε ώπλες (χορός Ερυθραίας Μικράς Ασίας)-Πατήστε το βίντεο που ακολουθεί:

Για περισσότερα βίντεο από τα χορευτικά και τις εκδηλώσεις μας μπείτε στο κανάλι του συλλόγου στο Youtube.

Διαβάστε περισσότερα

Συμμετοχή του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Κωνσταντινάτου σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στις Σέρρες για τη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης

Τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου μας συμμετείχαν στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της περιοχής του Αγ. Αθανασίου Σερρών στις 21 Μαΐου για τον εορτασμό των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης. Δείτε παρακάτω φωτογραφίες:

Διαβάστε περισσότερα

Ένα βίντεο-αφιέρωμα για την Ημέρα της Μητέρας

Ένα βίντεο-αφιέρωμα στη μάνα ηρωίδα με τους πολλαπλούς ρόλους...Στο 03:09 ο δημιουργός του βίντεο παρουσιάζει και μια παλιά φωτογραφία από γυναίκες του Κωνσταντινάτου που δούλευαν στο χωράφι. Χρόνια πολλά στις μητέρες όλου του κόσμου!

Πηγή: SCIENCE AND RESEARCH - HISTORY AND CULTURE

Διαβάστε περισσότερα

Μεγάλη τιμή μας: Παραπομπή στην ιστοσελίδα μας από το γαλλικό ινστιτούτο "Institut National des Langues et Civilisations Orientales" σε ιστορική μελέτη γύρω από τον ελληνισμό της Μ. Ασίας

Μεγάλη τιμή για την ιστοσελίδα του Συλλόγου μας και την προσπάθεια που καταβάλλουμε αποτελεί η αναφορά της Καθηγήτριας Σύγχρονης Ιστορίας στο Ινστιτούτο Inalco (Institut national des langues et civilisations orientales) του Παρισιού, κ. Μερόπης Αναστασιάδου, στον ιστότοπό μας στην ετήσια ανασκόπησή της που δημοσιεύτηκε στο γαλλικό επιστημονικό περιοδικό "Anatoli" (http://anatoli.revues.org/312). Η ανασκόπηση έχει τίτλο "Excursions identitaires et tourisme religieux en Turquie. La redécouverte des lieux de culte grecs orthodoxes au début du xxie siècle" και αναφέρεται στο θρησκευτικό τουρισμό στην Τουρκία και τη σχέση του με τον ελληνισμό και την ορθοδοξία, καθώς πριν τη Μικρασιατική καταστροφή μεγάλο τμήμα της σημερινής Τουρκίας κατοικούνταν από ελληνορθόδοξους πληθυσμούς. Η συγγραφέας κ. Αναστασιάδου εμπιστεύτηκε τις πληροφορίες που βρήκε στην ιστοσελίδα μας και τις χρησιμοποίησε σαν βιβλιογραφία αναφέροντάς μας στο τέλος του άρθρου της.

Πηγή: http://anatoli.revues.org/
Επιμέλεια: Γιάννα Τάνσαρλη

Διαβάστε περισσότερα

Φωτογραφικό υλικό και βίντεο από τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου

Η επιτυχία των χθεσινών εκδηλώσεων (7-5-2017) του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Κωνσταντινάτου για τον εορτασμό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου έδειξε ότι το «δεύτερο πανηγύρι» του Κωνσταντινάτου έχει πλέον καθιερωθεί. Φέτος ήταν η τρίτη χρονιά που έγιναν εορταστικές εκδηλώσεις και προς μεγάλη μας χαρά, η προσέλευση ήταν μεγάλη. 

Μετά τον πανηγυρικό εσπερινό στο εκκλησάκι του Αγίου στα κοιμητήρια ακολούθησε παρουσίαση παραδοσιακών χορών από τα χορευτικά τμήματα του συλλόγου και στη συνέχεια λαϊκό γλέντι με ψητά, ποτό και πολύ χορό. Δείτε παρακάτω φωτογραφικό υλικό και βίντεο από τις εκδηλώσεις και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη εκδήλωσή μας στις 27 Ιουλίου, του Αγίου Παντελεήμονα, στο μεγάλο πανηγύρι του Κωνσταντινάτου!

Διαβάστε περισσότερα